The Thread of Hope

The path ahead stretches dark,

Where the monster awaits eagerly!

Hold your sword in an iron grip

And tighter yet, this thread, oh warrior thee!

As you unfurl the string, behold this elaborate maze,

Where beginning and end are lost to sight,

Built to confuse, trap, and devour the naive,

Be certain to hold on with all your might!

Step into it with your head held high,

Do not be scared, for the beast senses fear!

Bravery, the true weapon of a warrior,

Hold it in your heart as you draw near!

There, listen, the roar of the beast!

Even as your blood freezes in fright,

Oh Warrior, remember to never turn back!

Hold on to your sword, and prepare to fight!

As the fiend spots you and draws closer,

With glowing eyes, dark as Death's,

Soldier thee, never surrender,

Hold your gaze as you glimpse at its depths!

There a tear, here a slash, charge ahead

And battle the beast clawing at you!

When pain creeps in and blood gushes out,

Hold on, the way out is through!

When the beast lays slain, and you are yet lost

Unable to fathom night from day,

Fear not, hero thee, for in your hand

You hold the thread that guides your way!

And then begin your journey back

To the door lies fastened the tether,

The red thread, wind it in your hands,

That tie which holds us together!

My companion in this journey of life,

With its ever complex ways of right and wrong!

Where even the string of fate is left forgotten,

This thread of hope will hold us forever strong!

- Pavithra Seshadri

Image source: Google Images

Mythological reference: Ariadne and Theseus (Greek)

For more info

Comments

Sound of Moonlight

The lights begin to dim, as she walks in; Draped in silver threads, is her glowing skin. Like the quivering butterfly wings, Her eyelids flutter close, as she sings. Her voice resounds across the sky, Holding the triumph of a child’s first cry. The song is filled with joy and mirth, Like the music of a flower’s birth. So softly, the melody flows, Rustling their feathers as the nightingales doze. Enchanted by her beautiful beam, The stars around her blush and gleam. As she walks along the aisle, The waves rise to watch her smile. She sounds like the thrill of bedtime stories, And like laughter, free of worries. Like the curiosity in a child’s eyes, Like mischiefs and innocent lies. Like the mysteries that hide in the dark, Like the joyous cries of the skylark. She echoes the soft breaths of kids, As sleep begins to caress their eyelids. She voices the longing of lovers and their wistful sighs, As a ray of hope brightens the skies. The world is lost in the beauty of her song, Until anoth...

A Dream

I can't sleep peacefully anymore, Because every day ends with a reminder That you are not here. Yesterday, I dreamt of you, You were sitting beside me, In a room full of people. I was hugging you, With my head against your shoulder. Warm, light as a feather, I held you in my arms. I whispered something in your ear, And I heard you laugh, As lines of laughter hid your wrinkles, You seemed to grow younger, And I saw your beautiful smile once again. I looked up, No one else in the dream room Seemed to realise your presence. Doubt crept into my mind, How could you be present here, When you didn't exist anymore? When I looked again, You had disappeared. There one minute, gone the next, Just like on that fateful day. I woke up, Arms empty, heart heavy, And eyes filled with tears. - Pavithra Seshadri Image courtesy: Google Images

இது இயற்கையின் நேரம்!

நீலஉடை மாதவள்தன் நீண்ட கரங்களில் நீள்இழைகளை ஏந்தி நல்லுயிர்ச்சங்கிலி செய்திட்டாள் பூரிப்பில் ஆழ்த்துமதை பூமியெனவே விளித்திட்டாள் புவியதனுள் பிணைத்திட்டாள் பற்பல உயிர்களையும் பறவைகள் விலங்குகள் பூச்சிகள் தாவரமென பிணைப்புகள் பலப்பலவாம் பின்னிய சங்கிலியில் காலம் மாறியதாலது கருத்தது துருவாலே காற்றில் மண்ணில் கலந்ததாம் மாசதுவும் மரங்கள் வீழ்த்தி மானிடர் வாழ்ந்தனராம் புவியதன் மேனியதும் பொலிவிழந்து போனதுவால் இயற்கையெனும் மாதவளின் இயக்கம்மாறி போயிற்றாம் மானிடச் செல்வங்கள் மாஇடராய் ஆயினராம் பூங்காற்றின் மேனியதை பேரிரைச்சல் கிழித்ததுவாம் சத்தமின்றி சிலஇனங்கள் சிதைந்தும் போயினவாம் மின்னிய விண்மீன்கள் மின்விளக்கின் ஒளியதனால் மிளிர்வுதனை இழந்து மிகமங்கிப் போயினவாம் சீரிய மாதவளும் சீற்றம் கொண்டிட்டாள் சிறிய மானுடனின் செருக்கதை அழித்திடவே பஞ்சம் பெருவெள்ளம் படரும் நோய்க்கிருமியென பலப்பல துன்பங்கள் பெருகின மாந்தருக்கு தவறுணர்ந்த மானிடரும் தஞ்சம் தேடினராம் மாதவள் பாதம்வீழ்ந்து மன்னிக்கக் கோரினராம் "ஒன்றுபட்டு யாவருமிப்புவி ஓங்கச்செய்தல் வேண்டும் சங்கிலியை சீர்படுத்த சகலரும் முனைதல்வேண்டும் அங்கமா...

Thought Bubbles

Search This Blog