Skip to main content

இது இயற்கையின் நேரம்!


நீலஉடை மாதவள்தன் நீண்ட கரங்களில்

நீள்இழைகளை ஏந்தி நல்லுயிர்ச்சங்கிலி செய்திட்டாள்

பூரிப்பில் ஆழ்த்துமதை பூமியெனவே விளித்திட்டாள்

புவியதனுள் பிணைத்திட்டாள் பற்பல உயிர்களையும்

பறவைகள் விலங்குகள் பூச்சிகள் தாவரமென

பிணைப்புகள் பலப்பலவாம் பின்னிய சங்கிலியில்


காலம் மாறியதாலது கருத்தது துருவாலே

காற்றில் மண்ணில் கலந்ததாம் மாசதுவும்

மரங்கள் வீழ்த்தி மானிடர் வாழ்ந்தனராம்

புவியதன் மேனியதும் பொலிவிழந்து போனதுவால்

இயற்கையெனும் மாதவளின் இயக்கம்மாறி போயிற்றாம்

மானிடச் செல்வங்கள் மாஇடராய் ஆயினராம்


பூங்காற்றின் மேனியதை பேரிரைச்சல் கிழித்ததுவாம்

சத்தமின்றி சிலஇனங்கள் சிதைந்தும் போயினவாம்

மின்னிய விண்மீன்கள் மின்விளக்கின் ஒளியதனால் 

மிளிர்வுதனை இழந்து மிகமங்கிப் போயினவாம்

சீரிய மாதவளும் சீற்றம் கொண்டிட்டாள்

சிறிய மானுடனின் செருக்கதை அழித்திடவே


பஞ்சம் பெருவெள்ளம் படரும் நோய்க்கிருமியென

பலப்பல துன்பங்கள் பெருகின மாந்தருக்கு

தவறுணர்ந்த மானிடரும் தஞ்சம் தேடினராம்

மாதவள் பாதம்வீழ்ந்து மன்னிக்கக் கோரினராம்

"ஒன்றுபட்டு யாவருமிப்புவி ஓங்கச்செய்தல் வேண்டும்

சங்கிலியை சீர்படுத்த சகலரும் முனைதல்வேண்டும்


அங்கமாம் பல்லுயிர்கள் அழியாது நிலைபெறவே

உயிர்கள்யாவும் ஒன்றெனவே உணர்ந்து ஓம்பிடவேண்டும்

இயற்கையெனைக் காத்திடுதல் இன்றியமை யாததன்றோ!"

இவ்வாறு இயம்பிட்டாள் இயற்கையெனும் மாதவளும்

அன்னையவள் வாக்குதனை அடிபணிந்து ஏற்றிட்டு

எந்நாளும் வாழ்ந்திடுவோம் ஏற்றமே கொண்டிடுவோம்!

-பவித்ரா சேஷாத்ரி



This is a translation of one of my previous posts titled, 'Time for Nature'

Image courtesy: Google Images
Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Sound of Moonlight

The lights begin to dim, as she walks in; Draped in silver threads, is her glowing skin. Like the quivering butterfly wings, Her eyelids flutter close, as she sings. Her voice resounds across the sky, Holding the triumph of a child’s first cry. The song is filled with joy and mirth, Like the music of a flower’s birth. So softly, the melody flows, Rustling their feathers as the nightingales doze. Enchanted by her beautiful beam, The stars around her blush and gleam. As she walks along the aisle, The waves rise to watch her smile. She sounds like the thrill of bedtime stories, And like laughter, free of worries. Like the curiosity in a child’s eyes, Like mischiefs and innocent lies. Like the mysteries that hide in the dark, Like the joyous cries of the skylark. She echoes the soft breaths of kids, As sleep begins to caress their eyelids. She voices the longing of lovers and their wistful sighs, As a ray of hope brightens the skies. The world is lost in the beauty of her song, Until anoth...
Post a Comment
Read more

Time for Nature

The Lady Nature, clothed in blue silk, Held the thread in her hands, Weaving it into a giant web, Life brimming from its strands. She marveled at her handiwork And promptly named it, ‘The Earth’, It held myriads of wonderful beings And the cycles of their death and birth. And as Earth began to grow, Her fibre radiant and strong, The lives she bore evolved, Fashioning a chain ever so long. Plants, animals, insects, and birds, Links to the ever long chain, Holding and also held by it, Helping the thread sustain. Yet, as time went by, Rust came creeping in, Pollution, depletion, deforestation, Abrading the Earth’s skin. The chain grew weaker and weaker, As the wings of rust unfurled, Plants, animals, insects, and birds, Vanished from the world. The Earth lost its glory  And Nature began to wane; Humans, once her treasured creations, Had now become her bane. The songs of the birds drowned; The air torn by loud noises, They faded from existence And the world forgot their voi...
Post a Comment
Read more

Re(Ve)al

Like wind-blown seeds, moving along the skies; Like the grains of sand, pulled along the waves; They wander, unmindful of the time that flies, With each step, slowly leading to their graves.   Still, they forget to pause and live Their eyes staring but never seeing, Forgetting to forget and forgive, These souls, alive, yet never feeling.   Oblivious minds, seeking different destinations Though the journey always ends in death; Losing their dreams to ruthless ambitions, Never realizing, until their last breath.   A task which consumes all their might To keep surviving, until Death calls Hiding behind masks through day and night, Their true faces concealed, until the mask falls.   A day will come when they would finally realize, Their identities, buried deep within Their souls lost in deception and disguise To exist without living, an unforgivable sin.    -Pavithra Seshadri   Image courtesy: Google Im...
Post a Comment
Read more